اصالت پژوهش، یکی از معیارهای مهم در ارزیابی مقالهها و پایاننامههای دانشگاهی است. در مجلههای معتبر، تأکید می‌شود که نویسنده اصالت و ارزش[1] مقاله را بهطور روشن بیان کند. در واقع، این مسئله یکی از معیارهای تصمیمگیری برای قبول یا رد شدن پژوهش است. در بیان ساده، اصیل بودن پژوهش به این معناست که تکراری نباشد، متمایز باشد، ارزش جدیدی برای جامعه علمی و سازمانها خلق کند، گرهای از مشکلها بگشاید و سخنی نو در اندازد. پژوهش اصیل پژوهشی خلاقانه، نو، یکتا و بیهمتاست، نه کلیشهای و تکراری. پژوهش اصیل مشابه پژوهشهای گذشته نیست که صرفاً برای ادای وظیفه یا کسب امتیاز انجام شود.
)